باغ گیاهشناسی مکانی است که در آن مجموعهای از گیاهان بومی و غیر بومی در فضای باز و در گلخانهها کشت میشوند و نقش مهمی در زمینههای مختلف تحقیقاتی از جمله علوم گیاهی و باغبانی ، آموزش عمومی و آشنا ساختن مردم به اهمیت گیاهان و لزوم حفاظت از آنها بر عهده دارند. به علاوه باغ گیاهشناسی به عنوان ذخیره ژنتیکی گیاهان در معرض خطر انقراض مورد استفاده قرار میگیرد. در باغهای گیاهشناسی امکانات لازم برای مطالعه و تحقیق درباره تنوع زیستی و حفاظت از آنها فراهم میباشد. با بهرهگیری از روشهای مختلف علمی، امکان شناخت گونههای گیاهی کشور فراهم گشته و محدوده پراکنش آنها تعیین میگردد. تحقیق در زمینه روشهای تکثیر و پرورش گونههای با ارزش از نظر حفاظتی و اقتصادی از موضوعات دیگری است که در باغهای گیاهشناسی به آن پرداخته می شود.
باغ گیاهشناسی ملی ایران به وسعت ۱۴۵ هکتار در دامنه جنوبی رشته کوه البرز مرکزی در اراضی چیتگر، در شمال غربی تهران (در محدوده شهرداری منطقه- ۲۲ تهران) و در عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و۴۱دقیقه شمالی و طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۱۹دقیقه شرقی در ارتفاع ۱۳۲۰ متری از سطح دریا با شیب اصلی ۲/۶ درصد (شمال به سمت جنوب) و شیب فرعی ۱/۹درصد (غرب به سمت شرق)واقع گردیده است. در طراحی باغ برای ایجاد مناظر و چشم اندازهای طبیعی سه کوه که نشان دهنده کوههای زاگرس، البرز و هیمالیا است ایجاد شده و هم چنین ۶ دریاچه و دو رودخانه که هریک در کنار گیاهان رویشگاه مربوطه فضای طبیعی را ایجاد نموده اند و دارای جاذبه های گردشگری خاصی هستند. از دیگر جاذبه های باغ دو ابشار است که ریزش آب در آنها از بلندی ها و لابلای صخره ها صورت می گیرد.